Bursa Erkek Lisesi'nde tanışmıştık Murat'la. Aynı sınıfta kahır çektik iki sene. Aynı yolda beraber koştuk. Ne zaman biraz tökezlesem, ne zaman uzaklaşsam kutlu yoldan tutar geri çekerdi beni. Gördüğüm en saf adamdı. Saflığını hiç bir zaman kaybetmedi. Laf bezirganı "müslümanlar" gibi değildi o, hayatıyla bir mümin nasıl olmalı onun dersini veriyordu.
1 Nisan günü 6 aylık yavrusunu yetim, bizi de bir başımıza bıraktı gitti. Ah Murat, son zamanlarda görüşememiştik seninle. Hep aklımdaydın, hep dilimin ucundaydın da bir el engelliyordu sanki sana ulaşmamı. Şimdi sen de yoksun artık. Şu fani dünyanın tüm rezilliğini bizim omzumuza bırakıp gittin.
Kardeşim hakkını helal et. Bizden yana da helal olsun. Rabbim nasip ederse ruz-i mahşerde yanında olacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder