Çilek!

Çok zaman oldu bu fotoğrafı çekeli. Tadı ağzımdan hiç gitmedi ama.

Eskidendi, dedem hayattaydı, benim puslu bir telefonum vardı. Günler bu kadar uzun geçmiyordu o zamanlar.

Büyümeye yeni yeni başlıyordum. Şu çileğe aşık olmuştum ama. Ne kadar olabildiysem o kadar işte.

Nerden mi aklıma geldi. Edip Cansever..

"Benim yüzümde her şeyler var

Üç dilim ekmek bunlardan biri
Annem bir taşa oturmuş bunlardan biri
Sur dışlarında hafif bir eskici olur
Olur ya bir kendil olur biraz da elleri
İnsan yalnız mı buna bir çare düşünmeli."

Annem.. aklım işte.. her neyse..

Şiirin devamı çok daha güzel aslında..

"Bu da bir şarap olmalı şimdi boşluğu dolduracak

İçince bir korsan ağzıyla içmeli
Eskidir, yorgundur, kayıptır diye yüzler
Bir sinek sinek mi vurunca öldürmeli
Ve sinek oldu muydu hafif bir uzaklık olur
Olur ya, hem biraz dargındır hem biraz evli
İnsan sevdi miydi buna bir çare düşünmeli."

öyle işte.